YERBOLAT

Мен ҚазаҚпын, мың өлiп, мың тiрiлген. Жөргегiмде таныстым мұң тiлiмен. Жылағанда жүрегiм күн тұтылып. Қуанғанда күлкiмнен түн түрiлген. Руым көп солардың аттарындай, Мiнезiм бар таулардың қатпарындай, Жырым бар бабалар хаттарындай. Әжiмiм бар бейнеттiң таптарындай. Қашан ҚазаҚ атандым мен азандап, Әлi күнге бiлмейсiң ей адамзат. Адамзат есiмiңдi бередi. Бара жатсын құлпы тасты жұтаған кей адамзат! қ-сы: Бұл кiм десең, мен ҚазаҚпын. Мың өлiп, мың тiрiлген. Көк байрақ, туым бар, елiм бар, жерiм бар!