ԶԱՐՄԱՆՈՒՄ ԵՄ ԵՍ - Arthur Meschian (Nov. ’09)

I’m Amazed -- ԶԱՐՄԱՆՈՒՄ ԵՄ ԵՍ -- Я УДИВЛЯЮСЬ Lyrics: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян Music: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս` ես կհագենամ, Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ, Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց: Ասում են` ամեն երազանք ու հույս նորից պղտորվեց: Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից, Զարմանում եմ ես մեզ բաժան անող հազար շերտերից, Զարմանում եմ ես և նորից-նորից ես չեմ հասկանում: Եվ գլուխս կախ ամբողջ իմ կյանքում ազգս եմ փնտրում: Ես չեմ զարմանում նորից արթնացած բյուր ճիվաղներից, Զարմանում եմ ես նորից համբերող իմ ժողովուրդից, Զարմանում եմ ես և չեմ վախենում օտար թշնամուց, Խորանը երկրիս ներսից էր քանդվում և արդեն վաղուց: Ժանտախտի օրոք քեֆ է ընդանում մի համատարած, Լրբերը վերցրին իրենց երեսից դիմակն ամոթխած, Կսպանվի սարում այրվող փամփուշտով չքնաղ պատանի, Դատապարտելով աճյունը սառած մի ճոխ թաղումի: Զարմանում եմ ես, որ նորից-նորից, գլուխը կորցրած, Ընթանում ենք մենք անցած ուղիով արդեն բթացած: Զարմանում եմ ես, որ այս աշխարհում ոչինչ չի փոխվում: Անիվը սելի նորից կոտրվեց իր սիրած փոսում: Զարմանում եմ ես դատարկ ու պարապ ինչ-որ հույսերից, Զարմանում եմ ես, որ չեմ զարմանում էլ ոչ մի բանից, Խուլ ու հնազանդ չարին հանձնված այս մեծ աշխարհից Եվ մարդկանց անդունդը տանող ճանապարհներից: Lyrics Перевод с армянского: А.Абрамян УДИВЛЯЮСЬ Я Чистой, ключевой, будто в старый пир я воды напьюсь, А потом вокруг, оглядев наш мир, очень удивлюсь. Как же этот мир за один лишь год изменился, жуть! В озере надежд вместо чистых вод одна только муть. Удивляюсь я -- тысячи дверей заперты стоят! Удивляюсь я -- между двух людей тысячи преград! Удивляюсь я на себя и вас, не могу понять, Как хотим внизу, не подъемля глаз нацию сыскать. Я не удивлюсь, если все вокруг нечисть приберет. Удивляюсь я, сколько может зла вытерпеть народ Удивляюсь я, что к врагам моим вовсе страха нет Разрушает нас точно рак внутри уже много лет. Удивляюсь я всюду карнавал, будто пир в чуму Как же зло надев маски, правит бал, никак не пойму. Даже смерти миг пиром стал у нас, молодых солдат Предаем земле, миру напоказ, словно на парад. Удивляюсь я, сколько раз подряд и во вред себе Можно этот путь скорбный повторять, отупев совсем, Удивляюсь я, сколько можно быть в той же колее