Хожелиде жайы бузылган Замира деген хаялдын арзасы

Аскар таудан ата баба арманы, Жуда жаман болды Мирзяеевтын парманы, Жугирдеклер жууырып жур, болганы Каракалпакстанда жана заман болар ма? Халык кунде хатлар маган жазады Коз жасыны, ак кагазга салады Еситетугын, тынлайтугын кулак жок! Каракалпакстан Азатлыкты ала ма? Халкым сондай коркып, ошип калыпты Умитлери сонбей, еплеп жаныпты Ата ана таслап балаларын уйине Халкым гедей, дийуанадай болып калыпты Коп ишинде бир адамнын хаты бар Уй жагдайы, мал корадай болган яр! Сойлеуге де айтыуга да коркады Хаким баба журеклерин алыпты Бул омирден, откенлери коп екен Жетер жетпес олмес куни мол екен Не десе де айтыуга да таяр ау Халкым менен бийшарадай болыпты Кок аспанда булт ишиннен нур шыкты Халкым деген Азаматлар, туншыкты Серпенбестей, кайсар тууган Каракен Алга десем, жуз мын болып ел шыкты Бул ислерге кудай бергей салауат Ата бабам яр болгайсан, куш кууат Алга деймен, Артка кайтыу жолым жок! Каракалпак Азат болады, Елди кууант! Эй анашым, жай колынды бер дууа! Перзентине хак жол тиле, бол пида! Ана Уатан,