“Учь къыз“ - къазантатар халкъ масалы

Учь къыз. Къазантатар халкъ масалы Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен, мераметли, фукъаре бир къадын яшагъан экен. Къадыннынъ бири-биринден дюльбер учь къызы олгъан. «Къызларымны бакъайым, кимселернинъ балаларындан эксик олмасынлар», деп гъарип къадын гедже-куньдюз чалышкъан. Къызлар осьтилер, етиштилер, дерсинъ, айнынъ он дёртю. Арадан чокъ кечмеден къудалар кельдилер. Къызлары, бири биринден артындан къоджагьа чыкътылар тувгъан эвлеринден кеттилер. Ана янъгъыз къалгъан. Арадан йыллар кече. Гъарип ана къартая, агъыр хасталыкъкъа огърай. Янъгъызлыкъ, хасталыкълар оны о къадар чекиштирелер ки, о сансарчыкъкъа мураджаат эте: Бар да айт оларгъа, сансарчыкъ, тез келип менден хабер алсынлар. - Вай! - деп, башыны саллай уйкен къызы, анасынынъ алыны эшитип. - Вай! Мен чапа-чапа барыр эдим, лякин манъа мынавы эки къара синини темизлемек керек!.. - Ананъ агъыр алда яткъанда, онынъ джаныны къуртармакъ керек олгъанда, санъа сини темизлемеге