Simeon ten Holt - Incantatie IV

Simeon ten Holt (1923-2012) Incantatie IV : for keyboard instruments (1987-1990) Irene Russo, piano Fred Oldenburg, piano Sandra van Veen, piano Jeroen van Veen, piano Program note (Dutch): De muzikale procedure kan vergeleken worden met de verschillende drukgangen bij het tot stand komen van een prent in een drukkerij. Worden hier de verschillende kleurgangen de één na de ander opgebracht, zo worden in deze partituur de partijen (de lagen) de één na de ander toegevoegd, cq weggelaten. Alle lagen zijn even belangrijk en voeren afwisselend de status van hoofdzaak en bijzaak, van domineren en wijken, van hoofdkleur en bijkleur, van solist en zwijgen (...). Het moet duidelijk zijn dat we met Incantatie IV te doen hebben met een partituur, die zich afspeelt in het gebied tussen genoteerde en geïmproviseerde muziek. En dat de speler niet alleen iets te doen heeft als er noten staan of zwijgt als er niets is voorgeschreven. De meerduidigheid van de notatie (bijv. ritmisch) wijst erop dat iedere afzonderlijke laag ontvankelijk is voor bijv. doublering of meervoudig unisono, hetzij als hoofd-, hetzij als bijkleuring. - SIMEON TEN HOLT Simeon ten Holt was a Dutch composer and pianist. His first piano works reveal the influence of his piano and theory teacher the composer Jakob van Domselaer (1890–1960), who had attempted to translate into piano music the ideas of the painter Piet Mondriaan. In 1949 ten Holt went to Paris and studied with Honegger and Milhaud at the Ecole Normale. He returned to Bergen in 1954 and embarked on his own journey as a composer with his 20 Bagatelles for piano. In the 1950s he sought to escape tonality with the simultaneous use of complementary keys in a tritonal relationship, a technique culminating in the Diagonaalmuziek for strings (1958). The Cycle to Madness for piano (1961–1962) forms the transition to a serialistic period, the results of which can be heard in ..A/.TA-LON (1966–1968), a music theatre piece for mezzosoprano and 36 instrumentalists, where both the notes and the self-invented syllables are conceived as if produced by a computer. He worked at the Institute for Sonology at the University of Utrecht (1969–1975) focusing on electronic sound sources, producing several pieces of electronic music. Although still an advocate of structuralism and atonality in the 1970s, Holt also did the groundwork for the return of tonality in his music. Canto ostinato for one or more keyboard instruments (1976–1979) is his major breakthrough as a composer. It consists of repetitive music in which the performers follow their own route choosing the so-called ‘drift parts’ they prefer. The musicians are given the task of determining the total length and the number of repetitions in any performance. Ever since the première of Canto ostinato ten Holt has continued to create this kind of living musical organism, each performance of which produces new sound combinations.