Ahmet Enes - Bir Ümit Ver;
Ne çok oldu görmedim yüzünü
Demek ki böyle geçermiş ayrılıklarla ömürler
Unutur muyum hiç gülüşlerini?
Sebep mi yok saymaya hatıraları, mevsimler
Değiştim çok, kayboldum aynalarda
Kendine bile bakmaya korkar oldular bu gözler
Sen haklıydın ’sevmek iş değil’ derken
Sonuçta kalpsizlere kısmet olur dikensiz güller
Yoruldum anlar mısın bilmiyorum, umutlarım çalındı
Sanıyordum hayat bize hep toz pembe yazıldı
Ah ne yazık acım bile şu gönlüme darıldı
Bir ümit ver
Yarına çıksın kalbim
Yeniden gülebilsin
Yine hayata gelsin
...
Полный текст по этой ссылке: