Патриотическая песня Ձայն Մը Հնչեց - Голос прозвучал

Ձայն մը հնչեց Էրզըրումի հայոց լեռներէն, Թունդ-թունդ ելան հայի սրտեր զէնքի շաչիւնէն: Հայ գիւղացին դարուց ի վէր սուր, զէնք չէր տեսած, Դաշտը թողուց՝ սուր, հրացան բահի տեղ առած: Հայ ծերուկը՝ ցուպն ի ձեռին, լալով խնդրում է Հայրենիքի ազատութիւն տեսնել ու մեռնել: Հայ տիկինը ըստիպում է ամուսնուն գնալ, Պատերազմի դաշտին վրայ վէրք տալ՝ ըստանալ: Քնքոյշ կեանքը ծանր է թւում հայ օրիորդին, Զէնքն ի ձեռին՝ սիրտ է տալիս հայոց քաջերին: Երիտասարդք թոթով լեզուով նամակ ցրուել են, Արարատայ դաշտին վրայ զինուորք խմբուել են: Ալ բա՛ւ լացիր, Մա՛յր Հայաստան, երկի՛րըդ փառաց, Քո զինուորքըդ միշտ կտրիճ են, որչափ ալ քաղցած: Ա՛ռ ու գգուէ՛ այդ քաջերը քո սրտիդ վրայ, Որք կը թափեն իւրեանց արիւն սուրբ հողիդ վրայ: Անմիութիւն՝ տունը քանդող հայոց խեղճ ազգին, Հրաժարեցաւ, տեղի տուաւ միութեան ձայնին: Լսեց սուլթան ու սառեցաւ արիւնը վատին, Չէր երազած հային տեսնել նա այդ վիճակին: Եւրոպային լուրը հասաւ շարժման հայ գեղջկին, Ուրախական ողջոյն տուաւ հայրենասէրին: Ցնծա՛, մայր մեր, ո՜վ Հայաստան, որդիքդ միացան, Ութը դարու սուգ ու թախիծ քեզնից վերացան: Ուսումն ու լոյս, ազատութիւն արդ քեզ են ընկեր, Սուր, հրացան, եռանդ ռազմի՝ պաշտպան անվեհեր: Ուրախացաւ մայր Հայաստան, ելաւ կանգնեցաւ, Հին դարերու սուգ, տառապանք մի քիչ մեղմացաւ: