Tyrtarion - De tempestate

Anacreon - De tempestate (fram. 17.) Horatius - Ad commilitones (epod. 13.) Mεὶς μὲν δὴ Ποσιδηίων ἕστηκεν νεφέλαι δ’ ὕδει βρύθονται βαρὺ δ’ ἄγριοι χειμῶνες παταγεῦσι. Horrida tempestas caelum contraxit, et imbres nivesque deducunt Iovem; nunc mare, nunc silüae Threicio Aquilone sonant. Rapiamus, amici, occasionem de die, dumque virent genua et decet, obducta solvatur fronte senectus! Tu vina Torquato move consule pressa meo; cetera mitte loqui: deus haec fortasse benigna reducet in sedem vice. Nunc et Achaemenio perfundi nardo iuvat et fide Cyllenaea levare diris pectora sollicitudinibus; nobilis ut grandi cecinit Centaurus alumno: „Invicte, mortalis deā nate puer Thetide, te manet Assaraci tellus, quam frigida parvi findunt Scamandri flumina lubricus et Simois; unde tibi reditum certo subtemine Parcae rupēre, nec mater domum caerula te revehet. Illic omne malum vino cantuque levato, deformis aegrimoniae dulcibus alloquiis.”