Предваряющая песнь, Воронова ворожба Одина

Krummavísur Krummi svaf í kletta gjá, - kaldri vetrar nóttu á, verður margt að meini; fyrr en dagur fagur rann freðið nefið dregur hann undan stórum steini. Allt er frosið úti gor, ekkert fæst við ströndu mor, svengd er metti mína; ef að húsum heim ég fer, heimafrakkur bannar mér seppi´ úr sorpi´ að tína. Öll er þakin ísi jörð, ekki séð á holta börð fleygir fuglar geta; en þó leiti út um mó, auða hvergi lítur tó; hvað á hrafn að éta? Sálaður á síðu lá sauður feitur garði hjá, fyrrum frár á velli. ?Krúnk