Rise in Rage — Крылы

У шэры асфальт закаталі твой голас, пад цягам агіды апусцяцца рукі, іржавае зуб’е пакорлівых колаў крашыцца ў пыл, замiнае дыханне. Бездапаможнасць усім авалодае, чорным смаўжом захінe небасхіл, п’яўкай упілася ў сэрцы халодныя, дзе вывяргае атруту і цвіль. Ці зараз не час, каб узняць галаву і выпрастаць плечы, нібы тыя крылы? Зашмат мы трывалі, ідучы ка дну, зашмат марнавалі мы сілы. Перапаўняецца чаша цярпення, ды кроплі зліваюцца ў бурны паток, падмурка мшэлага точуць каменні, каб зліцца ў свежы, гаюч