Я помню, я горжусь!

Яуыз дошманды еңеү өсөн һәр кеше, һәр ғаилә үҙ өлөшөн индергән. Минең олатайым Нурғалин Саҙиҡ Нурғәли улы Бөйөк Ватан һуғышында йәйәүлеләр ғәскәрендә хеҙмәт итә. Бик ауыр ваҡыттар булған. Бөтә халыҡ бер булып яуға күтәрелгән. Ҡурҡыу белмәгән һалдаттар дошман менән күҙгә – күҙ осрашыуҙан да ҡурмай ҡыйыу көрәшкәндәр. Еңеү еңел бирелмәгән.Олатайым кеүек ҡыйыу, батыр кешеләр Тыуған илен, ерен һаҡлап Еңеү көнөн яҡынлаштырғандар. Асығыу, арыу белмәй, ҡаһармандарса һуғышып улар дошмандарҙы юҡ иткәндәр. Еңеү көнө артта ҡала килә, ләкин онотоп булмай. Беҙ һуғыш йылдарын китаптарҙан ғына уҡып, ололарҙың һөйләүенән беләбеҙ. Олатайҙарыбыҙға рәхмәтлебеҙ. Тыныс тормошта йөшәйбеҙ һәм беҙ ҙә уларға оҡшап батыр, ҡыйыу булып үҫергә һүҙ бирәбеҙ. Тыуған илебеҙҙе һаҡларбыҙ. Әлегә беҙ тырышып уҡырға, ололарҙы ихтирам итергә тейешбеҙ. Һуғыш темаһына мин шиғыр ятланым һәм гран-при яуланым. Киләсәктә лә күгебеҙ тыныс булһын, илебеҙ имен булһын!