kimse / joseph erdem iirleri

hiç kimse bilmiyor... sevişirken, sevgilinin gözlerinde gördüğünü. hiç kimse bilmiyor... adını. yolculuğunu. hayal kırıklıkları ile doldurduğun, göğsünün ağırlığını. hiç kimse bilmiyor... yatakta tek başına ağlarken, kendi içine nasıl düştüğünü. hiç kimse bilmiyor... aç günlerinde, tok olanları seyredişini. baktın yüzlerine. sevgililerin tutacak elleri, annelerin çocuklarına sarılışı, düşenlerin kaldıranları oldu. ama senin, hiç kimsen yoktu. hiç kimse bilmiyor... kızdıklarını. korkularını. yalanlarını. en kötüsü de, gönüllerine girip, o gönülleri, kendine nasıl mezarlar ettiğini. hiç kimse bilmiyor... kurşunun aslında hiç acıtmadığını. ama âşk ’ın seni nasıl yaktığını. hiç kimse bilmiyor... kedilerinin bile, ellerinde ölürken, senden neleri aldıklarını. hiç kimse bilmiyor... kimse bakmaz içine. kimse görmez seni ve duymaz o cılız sesini. bildik, anladık, sevdik, sarıldık, sandılar... sonra, hepsi uçup gitti. hiç kimse bilmiyor. hiç kimse bilmiyor. hiç kimse bilmiyor. hiç kimse bilmiyor... joseph erdem