Грузинское стихотворение

🇬🇪 «Патара Картвели» Я маленький грузин, Дитя Кавказских гор, Я предпочитаю быть здесь, Чтобы умереть здесь с радостью! Картли, Кахети, Имерети, Гурия и Самегрело, Рача, Лечхуми, Джавахети, И Месхети славный; Хеви, Туш-Пшав-Хевсурети, Сванетия и Абхазия; Старый Тао, Имерхеви, Саингило и Лазети; Мтиулети сказочный, И Аджарское море и луга; Все это - моя Родина, Любимая Грузия! Око земли, эта страна – Удел Богоматери, Видел множество горьких дней, И также сладкую жизнь; Если иногда враг разорял, И разливал горькие слёзы, Светлые времена тоже наступали, Время Давида и Тамари. Я малый грузин, Сын славного народа и хочу, чтобы мне досталась Славная жизнь и смерть! ➡️ Димитри Хоштария («Дуту мегрели»). Грузинский писатель и общественный деятель. “პატარა ქართველი” მე პატარა ქართველი ვარ, კავკასიის მთების შვილი და განცხრომით სხვაგან ყოფნას მირჩევნია აქ სიკვდილი! ქართლ, კახეთი, იმერეთი, გურია და სამეგრელო, რაჭა-ლეჩხუმ-ჯავახეთი და მესხეთი სასახელო; ხევი, თუშ-ფშავ, ხევსურეთი, სვანეთი და აფხაზეთი; ძველი ტაო, იმერხევი, საინგილო და ლაზეთი; მთიულეთი საარაკო და აჭარის ზღვა და მდელო; ყველა ჩემი სამშობლოა, საყვარელი საქართველო, ქვეყნის თვალი, ეს ქვეყანა ღვთის მშობლისა არის წილი ბევრ მწარე დღეს მოსწრებია და უნახავს ბევრიც ტკბილი, ხან თუ მტერი აოხრებდა, იყო მღვრელი ცრემლის ცხარის; ბრწყინვალე დროც დადგომია, დრო, დავითის და თამარის, მე პატარა ქართველი ვარ, სახელოვან ერის შვილი და მსურს მერგოს სასახელო მე სიცოცხლე და სიკვდილი! დიმიტრი ხოშტარია (“დუტუ მეგრელი”).