شعر زیبا از حامد عسکری: رفت و غزلم چشم به راهش

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد دلشوره ما بود دلارام جهان شد در اول آسایشمان سقف فروریخت هنگام ثمر دادنمان بود خزان شد زخمی به گـِل کهنه ما کاشت خداوند اینجا که رسیدیم همان زخ