УРСУЛА ОЯЛА ЛА БЕЛ

УРСУЛА ОЯЛА ЛА БЕЛӘ Хикәйә / Бесәйемә Урсула тигән исемде тәүге хужабикәһе ҡушҡан. Ҡурҡыу белмәгәне өсөн дә, уға тап билдәле батыр испан актрисаһы Урсула Корбероның исеме ярай тип таба/ Пенсия аҡсаһын алып мулыҡҡанымда, кибеттән туңыҙылған ике скумбрия балығы алып ҡайтҡайным. Урсулам өйгә инеүем менән балыҡ еҫен һиҙеп, ҡаршыма уҡ йүгереп килде. – Хәҙер-хәҙер, – тип кейемемде сисеп элдем. Ары аҙыҡ-түлектәремде тотоп аш-һыу яраштырған бүлмәмә атланым. Ул артымдан эйәрҙе. Тәғәйенләнгән сеүәтәһе эргәһенә барып ултырҙы. Буш итмәүендә аңлай. Балыҡтың эсен алғанымда, күҙҙәрен майландырып ҡарап-ҡарап ала. Үҙен тәртипле , тыныс тота. Ниһәйәт, һауытын өҫкә күтәреп, балыҡтың үпкәһен, эсәктәрен һалдым. Шулай итһәм, ынтылып ҡамасау яһамай, ашы түгелеп сәселмәй. Бешергәс тә, өлөш бүлдем. Икенсеһен, ҡапҡаслы биҙрәгә урынлаштырып, соланға сығарҙым. Өс көндән һуң ни күрәм, теге биҙрәм иҙәндә тәгәрәләп ятасы! Урсуланан башҡа кеме булһын. Һалҡында ышыҡ эҙләп, берәй ярыҡ -йороҡтан, ингән турғайҙы тоторға булып өҫтөнә баҫып ҡолағандырмы...Балыҡты ашаған. Төрөлгән полиэтилен ҡапсыҡ йыртҡысланған. Өйгә инеп бесәйҙе саҡырҙым: «Шайтан, сыҡ бында! Һинән башҡа кемдең эше булһын!» Өйҙә булмай сыҡты. - Ярай, ҡайтып кил әле, кәрәгеңә алырһың! » – тип һөйләнә-һөйләнә солан иҙәнендәге балыҡ итенең майлы бысрағы яғылған урындарҙы һөрттөм. Көн эңергә ауышҡанда ҡайтты мыйылдап: – Мин килдем , ишекте а-ас! - тип. – Ә-ә , ҡайттыңмы, бур! Тора бир, эште боҙғас! – тинем асыуланып, ишек янына килеп. Аңланы буғай, эште боҙғанын, башҡа мыйылдаманы, Бер ни тиклем ваҡыттан һуң, бүрәнәгә үкер тырнаҡтарын батырып, шығырлатып тотона-тотога өй ҡыйығы аҫтында менеп барған тауышы ишетелде. Өшөп туңмаҫҡа әмәлен тапты. Ҡыйыҡ аҫтындағы мейес торбаһына һөйәлеп ятҡанын беләм уның. Икенсе көнө, төш үткәс, батырсылыҡ итте. – А-ас, инде-е-е! – тип, инәлне-еп кенә мыйылдай. Бер ни өндәшмәй, тыныс ҡына ишекте астым. Урсула йылп итеп залға уҡ үтте. Унда бик һирәк кенә булыуымды ла белә. Аҡыллы. Башҡа ваҡыттағыса аш-һыу бүлмәһенә тамаҡ һорап, йә минең йоҡо бүлмәһенә юл алманы. Артынса барманым. Ҡайҙа барһын, түҙмәйәсәк тә, минһеҙ уға күңелһеҙ ҙә. Миңә лә шул уҡ... Инде унынсы йыл, көнгөр-ҡаңғыр көн итеүебеҙгә. Беребеҙ өйҙә булмаһа юҡһынабыҙ... Кискә баҙнатһыҙ ғына аяғыма тирәһендә ураланды. Тәмле аш еҫен һиҙмәй буламы ла. Шунда әрләнем. Ул башын күтәреп, муйырылып ҡарап ҡуйҙы. «Шул тиклем балыҡ ашағым килгәйне бит.– Бесәйҙәрҙең балыҡ тиһәң, бар донъяһын онота торған ғәҙете лә бар», – тип әйтергә теләгәйне лә Урсула. Тик хужабикәһенә аңлатырға, кешесә һөйләшә генә белмәй. Киске аштан уға яҡшы ғына өлөш тейҙе. Сеүәтәһен ялтыратып таҙаланы, ике көндәй ашамаған да бит Урсула. й Нәсимә Ғайсина