«Ակունք» ազգագրական համույթ - Մի գեղեցիկ պարզ գիշեր էր, Հիմի է՞լ լռենք, Զարթի՛ր, լաօ

«Ակունք» ազգագրական համույթի «ԱՐՎԵՍՏԻ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԵՏՔԵՐՈՎ» համերգը «Առնո Բաբաջանյան» համերգասրահում (թ․)։ Երգերի բառերը՝ 1․ ԿՈՄԻՏԱՍ. «ՄԻ ԳԵՂԵՑԻԿ ՊԱՐԶ ԳԻՇԵՐ ԷՐ» Մի գեղեցիկ պարզ գիշեր էր, Երկինքը լի աստղերով, Եվ լուսինը մեղմ փայլում էր Կաթնանման յուր լույսով: Նա նայում էր լըռիկ-մընջիկ Իբրև մի կույս՝ դեպի Վան, Նրա աչքին երևում էր Մի ցավալի տեսարան: Նա տեսնում էր անթիվ քյուրդեր, Բըռնած սուր, թուր, հըրացան, Կոտորում են, կողոպտում են, Ավերում են անտեր Վան: Եվ կարծես թե մեր երկընքից Խոսում էր այդ լուռ վըկան,- «Վըրա՛ հասիր, հա՛յ ազգասեր, Ձեռքից կերթա՜ Հայաստան»: 2․ ՀԻՄԻ Է՞Լ ԼՌԵՆՔ (Երգի բառերը՝ Ռաֆայել Պատկանյանի, մեղեդին՝ Կոմիտասի) Հիմի է՞լ լռենք, եղբարք, հիմի է՞լ, Երբ մեր թշնամին իր սուրն է դրել, Իր օրհասական սուրը` մեր կրծքին, Ականջ չի դնում մեր լաց ու կոծին: Ասացե’ք, եղբարք, Հայեր, ինչ անենք, Հիմի էլ լռենք: Հիմի էլ լռենք, մարդիկ ինչ կասեն, Երբ մեր տեղ քարինք, ապառաժք խոսեն, Չեն ասիլ որ Հայք արժանի էին Այդ ստրական անարգ վիճակին. Մեր սուրբ քաջ նախնյաց գործերը գիտենք. Մինչև երբ լռենք: Թո’ղ լռե մունջը անդամալույծը, Կամ` որոց քաղցր է թշնամու լուծը, Բայց մենք որ ունինք հոգի ու սիրտ քաջ` Ե’կ, անվախ ելնենք թշնամու առաջ. Գոնե մեր փառքը մահով հետ խըլենք: Ու այնպես լռենք: 3․ Զարթի՛ր, լաօ Էլնինք վերունք զթվանք, զթուր, զռոլեն, Վըր թշնամուն կռիվ էրթանք։ Սուլթան կուզե ջնջե մըզի, Զարթիր լաօ, մըռնիմ քըզի։ Բոբիկ էրթամ մարմար քումբեթ, Յոթ անվան տերն էղնի քու հետ, Թուրքի արուն կաթա սրեն, Զարթիր լաօ մըռնիմ քŠ