Edmund Fetting - A jednak mi żal + tekst↓

♫♪♫♪♪ Co było - nie wróci i szaty rozdzierać by próżno Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład A przecie mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal Pozdrawiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza Pojętny mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić A przecie mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił i wszystko już jest - cicha przystań, non-iron i wikt A przecie mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym Górują cokoły, na których nie stoi już nikt Co było - nie wróci... Wychodzę wieczorem na spacer I nagle spojrzałem na Arbat i - ach, co za gość! Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś! ♫♪♫♪♪ picture: Jerzy Potrzebowski - “Dorożka“ 1967