Змагары і дзікі: на кладбішчы

На кладбішчы вецер сьвішча Сракаградусны мароз Нейкі нішчы сеў і дрышча Бо прабраў яго панос. Тут магілка раступілась І зь яе паўстаў мярцьвяк. Хрась - па голай жопе: “Што ты робіш тут, бядняк?“ Доўга нішчы ізьвіняўся Доўга ў жопе кавыраўся А патом і палец ў рот: “Шо ты кажаш, гэта ж мёд!“