ავთანდილის ანდერძი - ვეფხისტყაოსანი

Music by Scott Buckleyor Permafrost’ – released under CC-BY 4.0. Music Permafrost’ [Ambient Classical CC-BY] - Scott Buckley დღემდე არ შექმნილა მსოფლიო ლიტერატურაში „ვეფხისტყაოსნის“ ბადალიმხატვრული ნაარმოები. „ვეფხისტყაოსანი“ მკითხველს მაღალი ზნეობრივი იდეალებით აიარაღებს. სამშობლოს სიყვარულს, ძმობას, მამაცობას უნერგავს. პოეტის სტრიქონებიდან მთის წყაროსავით უხვად მოედინება სიბრძნის საგანძური, მაგრამ „ვეფხისტყაოსანში“ განსაკუთრებულ ნიმუშს წარმოადგენს ავთანდილის ანდერძი, მეგობრის დასახმარებლად მიმავალმა არაბეთის სპასპეტმა, გაპარვის წინ რომ დაუტოვა მეფეს. მორიდეული და გონიერი ავთანდილი დარმუნებულია, რომ უკადრის საქმეს სჩადის, სასახლეს მეფის უკითხავად რომ ტოვებს ,მაგრამ სხვა გამოსავალი არა აქვს. მას მეგობრის სიყვარულის ცეცხლი უგიზგიზებს გულში და ვერ შეძლებს მის უნახაობას. „ ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემდა ცეცხლთა მომდებრისად“; „შემინდევ და წამატანე მოწყალება ღმრთაებრისად“. -ევედრებოდა იგი აღმზრდელ მეფეს და პატიებას სთხოვდა. ავთანდილს ღრმად სჯეროდა, რომ როსტევანი გადადგმულ ნაბიჯს ბოლოს არ დაუგმობდა და აპატიებდა, რადგან: „კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა“ ავთანდილი თავისი გადაწყვეტილების სისწორეში, რომ დაარწმუნოს მოხუცი როსტევანი, ბრძენი ფილოსოფოსის, პლატონის შეგონებას იშველიებს: „სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა, მერმე სულსა“. სიცრუე და ორპირობა ყოველგვარი უხეირობის სათავეა, ამიტომ ვერ წარმოუდგენია ავთანდილს ძმასავით საყვარელი მეგობრის გაწირვა: „რადგან თავია სიცრუე ყოველსა უბედობისა, მე რად გავირო მოყვარე, ძმა უმტკ&#