Պարծանքը ունի օբյեկտ, որով պարծեցողը հույս է դնում և մեծարում նրան: Եւ ճշմարիտ է այն պարծանքը, որի օբյեկտը Աստված է:
Ճշմարիտ պարծանքը դառնում է պատճառ, որ մարդը օրհնվի, իսկ սխալ պարծանքը մարդուն զրկում է օրհնությունից և փոխարենը անեծք ու պատիժ է բերում մարդու վրա: